Blauw en roze

Het is er weer tijd voor, voor de Boshyacintjes. Misschien een lekker afgezaagd onderwerp, maar ik had er wel weer zin in.  En zo besloot ik voor één keer mijn hardlooprondje op donderdagochtend over te slaan en stapte in de auto om op zoek te gaan naar blauw.

En zoals jullie zien, ik heb ze gevonden. In dit natuurgebiedje staan ze niet alleen in het blauw, maar er zitten ook roze bloemen tussen. En tsja, waar ga je beginnen, in deze zee van bloemetjes moet je maar net jouw fotomodelletje zien te vinden.

 

Languit liggend over het pad probeer ik een aardig beeld in mijn zoeker te krijgen. Los van de eerste foto's, levert het me ook een paar leuke gesprekjes op met andere wandelaars en fotografen. Maar over de foto's ben ik nog niet tevreden. Ik heb mijn macrolenzen duidelijk veel te lang in mijn tas laten zitten. 

Ik neem even pauze. Er staat een bankje in de zon, tijd voor koffie en een broodje. Ondertussen laat ik mijn oog nog eens over alle bloemetjes gaan. De meeste Boshyacintjes zijn blauw maar in dit stukje bos staan er behoorlijk wat roze exemplaren tussen. Ik zie er een paar, die ook nog een beetje tegen een klein heuveltje groeien. Nieuwe ronde, nieuwe kansen.

Om één of andere reden lukt het met de roze bloemetjes vandaag een stuk beter. Mede omdat ik mijn macrolens wissel voor een Helios 44-2, beginnen het eindelijk een beetje de schilderachtige plaatjes te worden die ik in mijn hoofd heb.

Uiteindelijk ga ik tevreden naar huis.

De volgende ochtend ga ik met een vriendin op zoek naar het Oranjetipje en andere fladderaars. We zitten al vroeg op de fiets, het is heerlijk weer, maar .... er fladdert gewoon helemaal niets. Wat we wel zien zijn Boshyacintjes. We besluiten daar maar een poosje tijd aan te besteden.

Vandaag lukt het wat beter met de blauwe bloemetjes. Zelfs een helemaal niet scherpe foto heeft wel iets. 

Na een tijdje begint het te waaien en betrekt de lucht. We lopen naar onze fietsen, hebben ze zelfs al van het slot, en opeens, zien we toch een Oranjetipje fladderen. Hij gaat op een pluizige bloem zitten en doet z'n vleugeltjes dicht. Wij halen de camera's weer uit de tas en gaan in het gras liggen wachten tot het moment dat de vleugeltjes weer open gaan.

Maar helaas, ons wachten wordt niet beloond. Misschien vanwege de naderende bui, maar het Oranjetipje blijft roerloos zitten. Uiteindelijk gaan we maar naar huis. Dit is het voor vandaag.